Rozdział 11 i 12.

Rozdział 11

Klementyna:Czas już na mnie.

Kornelia:Szkoda, miło było.

Jack:Sopel czeka.

Klementyna:Wziąłeś Sopla?

Jack:Tak, bardzo mnie prosił więc go wziąłem.

Kornelia:Pa!

Klementyna:Do zobaczenia.

(w zamku)

Jack:I jak rozmowa z siostrą?

Klementyna:Nawet dobrze. Nudziłeś się gdy mnie nie było?

Jack:Może trochę.Chyba wiem o czym myślisz.

Klementyna:Tak, to o czym myślę?

Jack:O wielu rzeczach ale najbardziej o siostrze i o mnie.

Klementyna:Tak zgadłeś. To może pójdziemy do miasta.

Jack:Po co?

Klementyna:A tak pozwiedzać.

Jack:Czemu nie?

(przed wejściem do miasta)

Rozdział 12

Jack:Pamiętasz że ludzie mnie nie widzą?

Klementyna:Tylko ci którzy cię kiedyś znali, a tu nikt cię nie zna więc wszyscy będą widzieć.

Jack:Jesteś pewna?

Klementyna:Tak, tylko obiecaj mi że nie będziesz się bał.

Jack:Obiecuje.

Gdy weszli do miasta można powiedzieć, że Jack oszalał, zaczął mówić wszystkim dzień dobry, skakać i biegać w te i z powrotem z nie określonego powodu szczęścia. Klementyna czuła się jak by przyszła z sześciolatkiem, a nie z dorosłym. Po drodze kupili marchewki dla Svena gdy by miał przyjść i produkty na kolacje i śniadanie. Po udanych zakupach wrócili do zamku gdzie zjedli kolacje i poszli na górę. Dziewczyna znowu z powodu złych wspomnień nie spała do północy. Następnego dnia obudziła się nie wyspana.

(poranek)

Klementyna:Witaj Jack.

Jack:Witaj, zobacz co dla ciebie mam.

Klementyna:Dziękuje.

Jack:Proszę bardzo.

Klementyna:A ty jadłeś już?

Jack:Tak. Znów nie mogłaś zasnąć?

Klementyna:Zgadłeś. Za chwile wstaje.

Jack:To ja pójdę do Sopla może czegoś potrzepuję.

Zawstydzony zszedł na dół, gdy schodził po schodach było jeszcze słychać jak zadawał sobie mnóstwo pytań.

Jack:Czemu jej o to nie zapytałem? Czemu, czemu?

Sopel:O co kogo nie zapytałeś?

Jack:Nie ważne.

Sopel:No mów śmiało.

Jack:Nie mogę, nie przejdzie mi to przez gardło. Te sprawę muszę załatwić sam.

W tym samym czasie Klementyna zdążyła zjeść i się przebrać. Później zeszła na dół do przyjaciół.

Klementyna:Jack czy coś cię trapi?

Jack:Czy mogę ci zadać pytanie na osobności?

Klementyna:Czemu nie?

Po tych słowach przeszli do kuchni.

Klementyna:Więc o co chciałeś mnie zapytać?

Jack:Czy zostaniesz moją dziewczyną?

Klementyna:(chwila milczenia i wyczekiwania odpowiedź)Tak!

Jack:To może zrobi sobie małą ucztę?

Klementyna:Tak, i nawet wiem jaką. Pozwolisz jednak, że pójdę do królestwa po kilka przepisów.

Jack:No dobrze ale wracaj szybko.

Klementyna:Spróbuje!

W królestwie natknęła się na Annę.

Poszły do kuchni, szukały tych przepisów przez co najmniej dwie godziny, gdy już miały się poddać okazało się, że nie zajrzały w jedno miejsce lecz tam ich nie było.

Klementyna:Gdzie ta książka może być.

Anna:Nie mam pojęcia. Może jest w biblioteczce mamy?

Klementyna:To co idziemy sprawdzić?

Anna:Weźmiemy z sobą ciastka?

Klementyna:Ok ale te z kremem są moje.

(w królewskiej bibliotece)