Rozdział 14

Jack:Co to za naszyjniki?

Klementyna:To kryształy z Atlantydy, są magiczne. Proszę bardzo jeden dla ciebie.

Po tych słowach włożyła mu kryształ na szyje.

Jack:Dziękuje to bardzo interesujące.

Klementyna:Nie ma za co. Wybacz ale pójdę już spać.

Jack:Mogę iść z tobą?

Klementyna:Tak, proszę bardzo. Mam nadzieje że dziś uda mi się zasnąć.

Noc minęła spokojnie, rano obudzili się w dobrych humorach.

Jack:Witaj królowo.

Klementyna:Witaj lodowy królu. Widzę że dobrze ci się spało.

Jack:Tak, a ty nie budziłaś się w nocy.

Klementyna:Tak to prawda. Muszę oddać księgę Annie.

Jack:Wracaj szybko.

Klementyna:No to choć zemną.

Jack:Ok.

Po drodze do królestwa wstąpili do ogrodu i najedli się jabłek. Odłożyli książkę i wrócili do zamku.

Po powrocie Klementyna zaczęła płakać Jack nie rozumiał co się stało zaczął się o nią martwić.

Jack:Co się stało jeszcze przed chwilą uśmiech gościł na twej twarzy a teraz zamarznięte łzy.

Klementyna:Nic takiego zaraz mi przejdzie.

Jack:Coś mi się nie zdaje. Mów co się stało.

Klementyna:Nie mam pojęcia w jednej chwili całe zło zaczęło mi rozrywać wnętrze. Podejrzewam że coś jest nie tak.

Jack:Mam pomysł, może wybierzemy się do Northa.

Klementyna:Tak to dobry pomysł.

(u Northa)

North:O, wiecie może co się dzieje z księżycem?

Klementyna:Został zniewolony.

Kornelia:Z kąt to wiesz?

Klementyna:A pamiętasz moje napady? To właśnie coś takiego mam dzisiaj.

Kornelia:Ok. Tylko wiesz że Jeka nie było dziś w domu.

Jack:Nie rozumiem. Co to ma do przeczuć Klemci?

Klementyna:A no to, że będzie nie bezpiecznie i twój brat ma kłopoty.

North:Daje wam wolną rękę ale macie to załatwić jak najszybciej.

Klementyna:Jak my się tam dostaniemy?

Kornelia:Już ty dobrze wiesz jak.

Jack:O nie, tylko nie to!(ale było już za późno)

(w innym wymiarze)

 Obrazki :)

 

Ps. mam nadzieje że jeszcze nie rzygacie szkołom przez kolejne rozdziały możecie mnie z nienawidzi (nie zdziwię się jeśli się tak stanie).